معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

فرا رسیدن روز مساجد مناسبتی شایسته پدیدآورده است تا یاد و خاطره مردان بزرگ و هنرمندی را گرامی داریم كه همه عمر خود را صرف پاسداری از ارزش ها و میراث های فرهنگی، هنری و تاریخی این سرزمین كردند؛ مردان «خاكی آسمانی» كه حاصل عمر پر بركتشان را به صورت گنبدهای فیروزه ای زیبا و گلدسته های بلند مساجد پرشكوه ایران زمین می بینیم. برخی از این مردان بزرگ شاید گمنام باشند، اما بی نشان نیستند و نشان آنها، نشان دهنده روح بلند و هویت ریشه دارشان، همین مسجدهایی است كه تكیه گاه بلند هویت جامعه هستند.
مرحوم لرزاده، استاد بزرگ و سنت گرای معماری ایران را كمتر كسی است كه نشناسد. به هرحال مردم جنوب تهران و همه قدیمی ها كه با ماشین دودی به شهرری و زیارت حضرت عبدالعظیم می رفتند، خیابان لرزاده و مسجد لرزاده را می شناسند.
لرزاده فرزند مرحوم استاد محمد معمار كه در دوران كودكی مدتی شاگرد كمال الملك بود و معماری می كرد، اما چون پدرش این كار را حرام می دانست، هرچند كمال الملك او را با استعداد شناخته بود و به وی علاقه داشت مجبور شد به امر پدر كارگاه كمال الملك را ترك كند.
لرزاده نه تنها معمار، بلكه نقاش، خطاط و شاعری خوش قریحه بود كه آثاری در عرصه های گوناگون هنر از خود به یادگار گذاشت؛ از نقش یك قالی زیبای ایرانی با طرح و رنگ چشم افسا گرفته تا تابلوهای آبرنگ، نقوش معرق و تابلوهای خط و شعرهایی كه با خط زیبای خود نوشته است. افزون بر این كتاب هایی درباره معماری سنتی ایران و هنرهایی كه این شیوه معماری را دلنشین و خوش نقش و نگار می كند، نوشته است كه بی گمان پشتوانه هویت و منبع دانش های لازم برای معماری ایرانی ـ اسلامی است.
او نمونه بارز كسانی بود كه می گویند از هر انگشت شان یك هنر می بارد. او مصداق و نمونه كسانی بود كه چون رخ در نقاب خاك كشند، انسان می پندارد كتابخانه ای بزرگ و بسیار غنی در دل خاك دفن شده است. حق هم همین است؛ بدون این پشتوانه های فكری، ذوقی، هنری، فرهنگی و علمی انسان نمی تواند «مسجدساز بزرگ» شود، زیرا مسجد نماد همه این عوامل تكامل و تعالی است.